Λάζαρος και λαζαράκια

Tο Σάββατο του Λαζάρου είναι μια από τις πιο σημαντικές ημέρες της Ορθοδοξίας, αφού  σηματοδοτεί αφενός το θάνατο και αφετέρου τη ζωή. Είναι το τελευταίο και το μεγαλύτερο θαύμα του Χριστού, αφού ανέστησε τον νεκρό για τέσσερις ημέρες Λάζαρο, λέγοντας τη γνωστή σε όλους μας φράση «Λάζαρε, δεύρο έξω». Στις ημέρες μας, εκατοντάδες χρόνια μετά το θαύμα του Λαζάρου, αν και πολλά έθιμα εορτασμού έχουν χαθεί μέσα στο χρόνο, υπάρχουν κάποιοι τόποι στην Ελλάδα που κρατούν γερά τις παραδόσεις τους τις οποίες περνάνε,από.γενιά.σε.γενιά.

Τα έθιμα σχετικά με την Ανάσταση του Λαζάρου λέγονται «λαζαρικά» και από τόπο σε τόπο.έχουν.πολλές.παραλλαγές.

Στη Στερεά Ελλάδα, τη Θεσσαλία, τη Μακεδονία και τη Θράκη υπάρχει το έθιμο «Λαζαρίνες» ή «Λαζαρίτσες», όπου συμμετείχαν αποκλειστικά κορίτσια, πηγαίνοντας από σπίτι σε σπίτι με καλάθια από λουλούδια και λέγοντας κάλαντα ειδικά για αυτή την ημέρα, βρίσκοντας με αυτόν τον τρόπο την ευκαιρία να γίνουν γνωστές ως υποψήφιες νύφες. Μαζεύουν όπως θέλει η παράδοση αυγά, γλυκίσματα και χρήματα.

Την ημέρα αυτή επίσης, σε όλα τα σπίτια οι νοικοκυρές φτιάχνουν στριφτά κουλουράκια, «τα Λαζαράκια», συμβολίζοντας με τον τρόπο αυτό το σώμα του Λαζάρου που ήταν τυλιγμένο στο σάβανο. Λέγανε πως εκείνη την ημέρα όποιος δε φτιάξει "Λαζαράκια" δε θα χορτάσει ψωμί στη διάρκεια της χρονιάς.

Ο μικρός Αποστόλης Καλόγρηας (εγγονός Κούλας Κουβαρά) ακολουθώντας πιστά το έθιμο ετοίμασε τα δικά του λαζαράκια, παντρεύοντας την παράδοση με τη χαρά της δημιουργίας. …………………..        

                                            

  Και του χρόνου πιτσιρίκο !!!

Από Σούλα